«O αντίπαλος έχανε, θα έλεγα, από τα αποδυτήρια»

Ο Ηλίας Ατματζίδης μιλάει στο SportDay.gr για το Πρωτάθλημα που κατέκτησε με την ΑΕΚ το 1994.

Έχετε αγωνιστεί με μεγάλη επιτυχία στο Νίκος Γκούμας. Μιλήστε μας για τα συναισθήματά σας όταν αγωνιζόσασταν στη Νέα Φιλαδέλφεια και πώς το κλίμα που δημιουργούταν τότε επηρέαζε τον αντίπαλο και ιδιαίτερα στα μεγάλα ντέρμπι;

Κοιτάξτε, όταν αγωνιζόμασταν στο Νίκος Γκούμας δημιουργούταν μια ατμοσφαίρα φανταστική. Για μας ήταν σαν να παίζαμε με 12 και με 13 παίκτες και ο αντίπαλος έχανε, θα έλεγα, από τα αποδυτήρια. Ήταν μια φανταστική έδρα για μας. Φυσικά είχαμε και μια πάρα πολύ καλή ομάδα, μια μεγάλη ομάδα, με πολύ κάλους ποδοσφαιριστές, ένα τέλειο κλίμα. Όλα αυτά ήταν στα θετικά και δημιουργήσαμε έτσι μια πάρα πολύ καλή ομάδα.

Ανήκατε στην καλύτερη ίσως φουρνιά της ΑΕΚ, με μεγάλες στιγμές και αγωνιστικές επιτυχίες. Ακολούθησαν όμως σεζόν, που παρά το γεγονός ότι η ΑΕΚ είχε καλές ομάδες, δεν ήρθαν αντίστοιχα και οι τίτλοι και πολλοί φίλοι της ομάδας και παράγοντες έχουν κάνει λόγο για διάφορους εξωαγωνιστικούς λόγους που κόστισαν αυτούς τους τίτλους στην Ένωση. Ποια είναι η γνώμη σας;

Εγώ έχω τοποθετηθεί σε αυτό το θέμα, το πρόβλημα της ΑΕΚ ήταν ότι ποτέ δεν είχε ιδιοκτήτη. Αυτό ήταν και το πιο μεγάλο πρόβλημα για μας, αν εξαιρέσουμε τον κύριο Μελισσανίδη με τον Καρρά που ήταν ιδιοκτήτες, από κει και πέρα δεν είχαμε ιδιοκτήτη. Η ΑΕΚ ανέκαθεν έπαιζε απροστάτευτη απ' όλες τις πλευρές. Εκεί εντοπίζω το μεγαλύτερο πρόβλημα, αυτά τα χρόνια που πέρασα από την ΑΕΚ, στο ότι ποτέ δεν είχαμε έναν ιδιόκτητη. Όχι να μας προστατεύσει, αλλά να προστατεύσει την ομάδα και τα συμφέροντά της. Φυσικά και ήμασταν η -κατά γενική ομολογία- καλύτερη ομάδα, αλλά οι τίτλοι που πήραμε ήταν λιγότεροι από αυτούς που έπρεπε να πάρουμε, άρα δεν φταίμε εμείς σε αυτό, φταίνε κάποιοι άλλοι. Eίναι μεγάλη κουβέντα, όμως, αυτή για να την ανοίξουμε τώρα και δεν θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία αυτή τη στιγμή. Αλλά νομίζω το πιο σοβαρό μας πρόβλημα ήταν ότι από την ΑΕΚ περνάγανε όλοι οι τυχάρπαστοι, όλοι οι κλέφτες κοινώς.

Κύριε Ατματζίδη, η φετινή ΑΕΚ πως σας φαίνεται,δηλαδή πιστεύετε ότι του χρόνου στη Football League θα έχει δύσκολο έργο;

Όχι, νομίζω ότι όπως και φέτος έτσι και του χρόνου δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα. Με τις κατάλληλες κινήσεις που θα γίνουν η ομάδα θα ανέβει σύντομα στην κατηγορία που της ανήκει. Η ΑΕΚ έχει αλλάξει σελίδα.

Και κατά πόσο είναι εφικτό για εσάς η ΑΕΚ να πρωταγωνιστήσει στη Σουπερ Λιγκ, από την πρώτη κιόλας χρονιά της επιστροφής της, να διεκδικήσει τίτλο ας πούμε;

Κοιτάξτε, νομίζω ότι το νερό άρχισε να μπαίνει στο αυλάκι. Είχα πει και σε μια συνέντευξή μου ότι το πρόβλημα σε μας ήταν να βρει λίγο χρόνο ο κύριος Μελισσανίδης από τις επιχειρήσεις του, να διαθέσει λίγο χρόνο για την ομάδα. Από τη στιγμή που βρήκε το χρόνο, πιστεύω όλα θα πάνε κατ'ευχήν.

Να ρωτήσω κάτι πιο προσωπικό τώρα. Κορυφαία στιγμή στην καριέρα σας ποια θεωρείτε εσείς;

Κοιτάξτε, αναμφισβήτητα είναι τα Πρωταθλήματα που έχουμε κερδίσει, αλλά και για μένα θα έλεγα το Κύπελλο που είχαμε πάρει με τον Παναθηναϊκό, με το πέμπτο εύστοχο πέναλτι που χτύπησα εγώ και μπήκε γκολ, κατακτήσαμε το Κύπελλο το 1997 στο Καραΐσκάκη μέσα, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Αυτή ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή για μένα. Υπήρχαν και άλλες όμορφες στιγμές, όπως το Τσάμπιονς Λιγκ που παίξαμε ή στο Παγκόσμιο Κύπελλο που πήγαμε γιατί ήταν μια γιορτή για μας, αλλά νομίζω ότι κρατάω αυτό με τον Παναθηναϊκό γιατί τότε κατακτήσαμε έναν τίτλο και τον πήραμε με το εύστοχο χτύπημα πέναλτι το δικό μου, το πέμπτο και το πιο καθοριστικό θα έλεγα.

Μιας που αναφερθήκατε στο Μουντιάλ, για τη φετινή Εθνική ομάδα πιστεύετε ότι έχει καλές πιθανότητες, είστε αισιόδοξος για την πορεία της;

Κοιτάξτε να δείτε, θεωρώ πολύ μεγάλη επιτυχία και μόνο που προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Νομίζω ό,τι και να κάνουν τα παιδιά, για μένα έχουν πετύχει το στόχο τους. Είναι μεγάλη επιτυχία που τα τελευταία χρόνια είμαστε σε όλες τις διοργανώσεις μέσα, είτε Ευρωπαϊκές είτε Παγκόσμιες. Τώρα εύχομαι ότι καλύτερο στα παιδιά, μέσα από τα βάθη της ψυχής μου.

Να σας ρωτήσω κάτι για την καριέρα σας τώρα. Διαδεχτήκατε κάτω από τα γκολπόστ έναν κορυφαίο τερματοφύλακα όταν πήγατε στην ΑΕΚ, τον Αντώνη Μήνου. Πώς ήταν για εσάς, προερχόμενος από μια επαρχιακή ομάδα, να αγωνιστείτε σε έναν εκ των κορυφαίων συλλόγων της Ελλάδας, έτσι ξαφνικά;

Ε κοιτάξτε, δεν ήταν εύκολο, αλλά με την κατάλληλη δουλειά, με την υπομονή και την επιμονή κατάφερα αυτό που κατάφερα. Στόχος μου ήταν να καθιερωθώ κάποια στιγμή στην ΑΕΚ, αλλά και στην Εθνική ομάδα. Νομίζω ότι τα κατάφερα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά θέλει πολύ αγώνα, προπόνηση, υπομονή και επιμονή, όπως είπα. Και θυσίες πολλές βέβαια για να καταφέρεις να κάνεις τα πράγματα που θέλεις στο ποδόσφαιρο. Ιδιαίτερα για ένα παιδί, όπως εγώ από την επαρχία, δεν ήταν εύκολο και δεν γνώριζα πως λειτουργεί το σύστημα.

Να σας ρωτήσω και για το σήμερα. Πώς είναι η επιστροφή στην ενεργό δράση μετά από τόσο καιρό;

Κοιτάξτε, είχα πει ότι αν το κάνω, θα το κάνω ερασιτεχνικά, έτσι για να βοηθήσω τα νέα παιδιά. Φυσικά έχουν περάσει τα χρόνια και δεν είμαι σε θέση να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο. Αλλά και από την άλλη είναι μια ευκαιρία να ξεσκουριάσουμε λίγο, να θυμηθούμε τα παλιά, μέχρι εκεί όμως, δεν μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα πράγματα. Με την εμπειρία μας, με όλα αυτά που αποκτήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, μπορούμε λίγο να βοηθήσουμε έτσι τα νέα παιδιά για να εξελιχθούν. Αυτός ήταν ο στόχος.

Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι;

Αυτό που θα ήθελα να πω, είναι ότι πραγματικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί πέρασα όμορφα χρόνια στην ΑΕΚ και είχα πολύ καλούς ποδοσφαιριστές και εξαίρετα παιδιά. Ο ένας καλύτερος από τον άλλον και ποδοσφαιρικά, άλλα και σαν άνθρωποι, σαν χαρακτήρες.